Drożdże to jednokomórkowe organizmy powszechne w przyrodzie; znajdują się w glebie, na roślinach, w różnych podłożach zawierających cukier.
Szerokie zastosowanie drożdży w przemyśle opiera się na ich zdolności do wywoływania fermentacji alkoholowej - przemiany cukru w alkohol etylowy i dwutlenek węgla.
Kształt komórek drożdży jest częściej zaokrąglony, owalny, jajowaty lub eliptyczny, rzadziej cylindryczny i cytrynowy. Istnieją drożdże o specjalnym kształcie - w kształcie sierpa, w kształcie strzały, trójkątne. Wielkość komórek drożdży zwykle nie przekracza 10-15 mikronów.
Kształt i wielkość drożdży może się znacznie zmieniać w zależności od warunków rozwoju, a także wieku komórek.
Struktura komórki drożdży jest podobna do budowy komórek grzyba. Drożdże mają prawdziwe jądro oddzielone od cytoplazmy jądrową dwuwarstwową błoną, retikulum endoplazmatycznym, aparatem Golgiego, lizosomami, mitochondriami, rybosomami, wakuolami.
Skład ściany komórkowej (otoczki) u większości drożdży obejmuje głównie (do 60-70% suchej masy) hemicelulozę oraz w niewielkich ilościach - białka, lipidy, chitynę.
Rozmnażanie drożdży. Pączkowanie jest najbardziej charakterystyczną i rozpowszechnioną wegetatywną metodą rozmnażania drożdży, tylko niektóre drożdże rozmnażają się przez rozszczepienie.